เกลียวคลื่นโอบใจ

"ผมขอโทษจริงๆ รู้ดีว่าผมเป็นคนผิดที่ทำให้เป็นแบบนี้ ผมยินดีรับผิดชอบ จะรักษาให้คุณหายให้ได้"

"หึ! รับผิดชอบเหรอ...รักษาเหรอ...นายคิดว่าฉันจะหายจริงๆ เหรอ ตาบอดแบบนี้จะกลับมามองเห็นงั้นเหรอ นายพูดบ้าอะไรรู้ตัวรึเปล่า"

ทิพย์วรินทร์นึกเยาะหยันตัวเอง แม้ปากจะว่าเขาปาวๆ แต่น้ำตานั้นก็ไหลเป็นทาง ชลาชลตื่นตระหนก พยายามจะช่วยซับน้ำตาให้เธอ ทว่าหญิงสาวกลับปัดมือเขาออกแทบจะทันที ก่อนจะดึงเข่ามาชิดอกแล้วซบหน้ากับเข่าของตัวเอง